Pub.......

Weszłam do Pani cicho i bez większych problemów. Na pierwsze wrażenie wydał mi się pusty... Rozglądałam się, zamykając jednocześnie drzwi.

Dziewczyna spokojnie rozglądała się po barze szukając czegoś przydatnego. Miejsce wydawało się dość bezpiecznie, mimo tego cisza w pomieszczeniu była bardziej stresująca niż uspakajająca. Agnes szukała dalej potrzebnego alkoholu jednak jej zaskoczeniem od tyłu podbiegł do niej zakażony uderzając ją przy tym dość mocno, za nim od razu szedł polnym krokiem drugi zombie..

Weszłam do pubu, już na samym początku z rozmachem otwierając drzwi. Niech wiedzą kiedy wchodzę. Podeszłam do lady, no ale gdzieżby tu była obsługa? Zdawałam się w ogóle nie zauważyć dziewczyny, gdy ją mijałam, dostrzegłam ją dopiero teraz. - O, witam - przywitałam ją jakby od niechcenia i przeszłam za ladę, zaczęłam przeglądać trunki jakie tu mają. Z uśmiechem zauważyłam Jacka Danielsa i nalałam go sobie do szklanki, upiłam łyk. Jak kilka miesięcy temu w Hiszpanii. Tęskniłam za tymi czasami, o których przypominał mi smak whisky. Momentalnie zauważyłam jak nadbiega do niej zombie, szybko wzięłam do ręki rewolwer i oddałam kilka celnych strzałów w głowę potwora, to samo zrobiłam z drugim. - Nic Ci nie jest?

Usłyszałam drzwi, wyjrzałam zza lady i zobaczyłam dziewczynę, przywitała mnie gdy tylko zauważyła moją obecność, miałam już zamiar jej odpowiedzieć, lecz po chwili usłyszałam charakterystyczny dźwięk oraz poczułam uderzenie w głowę. Panna oddała kilka strzałów A zombie opadł dwuznacznie na mnie...
-Chyba nic - złapałam się za głowę. - I dziękuję - żekłam nadal lekko zdezorientowana po mocnym uderzeniu...

- To dobrze, jak nic. Nie masz za co w sumie, tylko uratowałam Ci życie. Dwóch zombie z zaskoczenia... Nawet gdybym była optymistką, na tym cmentarzu nie widziałabym plusów - zacmokałam i pokręciłam głową, napiłam się kolejny łyk i wyjrzałam za okno, na chwilę zamyślona. Głowę wsparłam swoją ręką i przyglądałam się pogodzie. Czemu ja w ogóle przebywałam jeszcze w tym hotelu? Tylko tu gniłam, nie miałam co robić i do kogo się odezwać. Cały świat taki niewdzięczny. No, może ta po prawej była wyjątkiem. Mogła też dziękować tylko dlatego, że tak wypadało, nie było to wykluczone.

Spakował dwie butle spirytusu do plecaka.
-Nudzi Ci się? Jeśli tak to możesz mi potowarzyszyć i pomóc - Uśmiechalam się do niej i stanęłam obok niej,  wpatrywałam się w nią.

- Nie, nie nudzi mi się. Zajęta jestem rozmyślaniami gdzie urządzić sobie kryjówkę. Myślę, że w tym miejscu każdy sobie poradzi bez mojej pomocy, nie opłaca mi się pomagać innym - wzruszyłam ramionami, poczułam się nieco dziwnie, gdy tak na mnie patrzyła. - Człowieka nigdy nie widziałaś? Wiem, ciężko mi się oprzeć, ale t się robi powoli dziwne - mruknęłam zerkając na nią, po czym odwróciłam wzrok.

- Każda pomoc się przyda.- Stwierdziłam, trzeba pomagać innym...Była trochę ukąśliwa, ale tylko odrobine- Po prostu przypominasz trochę mnie, ale masz ładne bardziej symetryczne barki.- Uśmiechałam się ciągle, wpatrując się w pannę.

- Taaa... A najbardziej moja, też tak uważałam, ale oni jak widać nie - prychnęłam i oparłam podbródek na splecionych dłoniach. Byłam dziś negatywnie nastawiona do ludzi, zwłaszcza po akcji w sali bankietowej. - Ta... Cieb... - już miałam prychnąć na pierwszą z jej uwag, ale usłyszałam tą drugą i zamrugałam zaskoczona, spojrzałam na nią marszcząc brwi. To totalnie zbiło mnie z tropu. Nie dlatego, że było słabe, wręcz przeciwnie, bo nie był to typowy komplement. Ostatni usłyszałam jakieś... Dwa lata temu, od wujka? - Że... Co? - spytałam z niedowierzaniem, o mało się nie zaśmiałam. - Ja... Nie. Nic nie mam ładnego - prychnęłam ponownie i pokręciłam głową. Zupełnie jakby teraz ładunek dodatni stał się ujemnym, arogancja ustąpiła miejsca spadkowi samooceny. Było to niedowierzanie, że ktoś inaczej na mnie zareagował.

Larysa uciekając przed grupą zbyt nachalnych zombiaków, wpadła z impetem do baru, zatrzaskując za sobą drzwi i tarasując je najbliższym stojącym stolikiem. Zdyszana wytarła rękawem krew z twarzy i dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że nie jest sama.
- Oh. - zdumiała się na widok dziewczyn. - Jak miło. - uśmiechnęła się szeroko.- W końcu jakaś żywa dusza. Mam już dość towarzystwa truposzy.
Podeszła do baru i wychyliła się za ladę rozglądając się ciekawie.
- Macie coś dobrego? Jakieś whisky? Albo wódkę?

Chyba ktoś mocno zdenerował pannę i chyba naprawdę nie miała ochoty na romowe.- Mi się na pewno przyda twoja pomoc.- Uśmiechnęłam sie szerzej. Co do mojego komentarza nagle zmieniła kompletnie swoją postawę. Wydawała się lekko zmieszana przez to co powiedziałam.
- Moim zdaniem jesteś całkiem ładna i interesująca . Lśniące oczy, idealna cera, ciekawa figura.- Dziewczyna na serio mi się spodobała. Mam się zacząć martwić?

Już miałam stwierdzać, że to co mówi to są bujdy, ale wraz z kolejnymi komplementami po prostu opadała mi szczęka, nie miałam pojęcia co odpowiedzieć. Na szczęście bądź nieszczęście wpadł ktoś do pubu, na twarz znów założyłam swoją maskę, złożoną z arogancji i dystansu do ludzi. A raczej jej resztki. - Może miło, może nie - odparłam beznamiętnym tonem i postawiłam na ladzie butelkę z alkoholem. Nie było mi szkoda Jacka Danielsa, i tak było go jeszcze mnóstwo pod ladą. - Proszę. Cóż... Ja powoli stwierdzam, po pobycie tutaj, że już truposze by mnie bardziej polubiły.

Miałam nadzieję na rozwinięcie się rekacji dziewczyny, jednak do pokoju wpadła urocza Panna.
-Witam.- Powiedziałam miłym tonem. - Eh...Czy każdy tylko chce się upić podczas apokalipsy zombie? - stwierdziłam nadal się uśmiechając. -Teraz większy problem....Jak stąd się wydostaniemy? - Zaczęłam znów się rozglądać, tym razem także za jakąś bronią...

Dziewczyna oparła się o ladę i pociągnęła bardzo długi łyk. Zakrztusiła się słysząc jej ostatnie słowa.
- Serio? - pokręciła głową - Na prawdę przejmujesz się tym czy ktoś cię lubi czy nie, gdy dookoła grasuje horda zombie, która tylko czeka żeby zjeść nas na obiad. Uwierz mi, że masz...mamy większe zmartwienia niż to na jakim miejscu znajdujesz się na liście towarzyskiej.

- Normalnie. Albo po prostu wyjdziemy, albo rozwalimy je po drodze - wzruszyłam ramionami, miałam jeszcze kilka zabawek w pokoju. - Ja się nie zamierzam upić, lubię się po prostu napić trochę. Myślisz, że wypiję więcej niż tą jedną szklankę? Nie zamierzam zginąć pijana z rąk zombie, o nie. Jestem godna jakiejś widowiskowej śmierci jak już - prychnęłam i naszedł mnie pomysł, spojrzałam na nowoprzybyłą. - Nie przejmuję się wcale ludźmi, nie są mi potrzebni do życia. Zaraz wracam, przyniosę coś. Tylko jeszcze jakoś się przebiję do swojego pokoju. A raczej byłego mojego - przeładowałam broń i podeszłam do drzwi, odbarykadowałam je i otworzyłam, odskakując dwa metry w tył. Oddałam kilka celnych strzałów z rewolwera w głowy zombie, po czym wyszłam z kuchni. Wróciłam po paru minutach, brunetce z zielonymi końcówkami rzuciłam strzelbę, zaś tej drugiej dałam shotguna. - Łap - po "podaniu" im broni wróciłam za ladę do swojej szklanki i upiłam kolejny łyk. Oczywiście, to nie tak, że dla siebie nic nie wzięłam. Przez ramię miałam przewieszony ręczny karabin maszynowy.

- Całkiem ładna zabawka - skomentowała broń, którą dziewczyna jej podała.
- Ale nic nie zastąpi mi mojego Maleństwa.
Lary wyciągnęła z pokrowca berettę i pogładziła z czułością. Shotguna schowała za pasek spodni i wskoczyła na ladę. Upiła jeszcze kilka łyków whisky i odstawiła na półkę.
- Więc- zaczęła patrząc na nowe towarzyszki broni. - Stawiamy wszystko na jedną kartę i klinem przebijamy się przez sztywniaków?

Dostałam broń. No i fajnie.
-Ja mam zamiar jakoś się wydostać A potem pomagać innym, nie muszą mi być potrzebni, to ja jestem innym potrzebna.- Stwierdziłam. Nieciekawiło mnie już zachowanie dziewczyny. Starałam się jakoś coś z nią zdziałać, lecz nie była chętna. Jeśli nie chce pomocy ani pomóc to trudno...Szkoda trochę. Oparłam się subtelnie o blat uśmiechając się do Ślicznej Panienki.

- Jesteś im potrzebna? Potraktują Cię tak samo jak mnie na tym się skończy - odpowiedziałam jej, uznałam to za głupotę. Użyłabym nawet mocniejszych słów, ale była przecież tą, która... Nie oszukujmy się, doceniła mnie. Nie potrafiłabym tak jej potraktować. Stanęłam obok niej. - Zastanów się lepiej jeszcze raz. I przy okazji, chętnie posłucham co jest we mnie jeszcze takiego. Rzadko mam okazję słyszeć coś innego na swój temat niż obelgi - przeniosłam spojrzenie na drugą dziewczynę. - Pytanie, gdzie chcecie pójść. Hotel jest najrozsądniejszy, by zostać. Dużo pokoi oraz są inni ludzie też.

Lary przenosiła wzrok to na jedną to na drugą dziewczynę. Na początku tego nie wyłapała, ale po zachowaniu obu kobiet wywnioskowała, że jest między nimi jakaś... iskra, jakaś ciekawa więź. To jednak nie była jej sprawa, więc postanowiła się w to nie zagłębiać. Poza tym miały w tej chwili inne sprawy na głowie.
- Owszem, hotel wydaje się być dobrym miejscem na schronienie, ale oprócz ludzi roi się tutaj także od zombie. Trzeba najpierw zrobić z nimi porządek i zabezpieczyć wejścia, aby nic i nikt się tu nie dostał. Jednak co później? Nie możemy siedzieć tu do usranej śmierci.

Trochę nie pasowało mi nastawienie dziewczyny. Usłyszałam jak wspomina o komplementach. Może jednak mnie lubi? - Masz na ogół wyjątkową urodę oraz zdrowo wyglądające włosy. - Swierdziłam. Zastanawiam się czy to na pewno dobrze, że zawsze daje takie nietypowe komplementy.
-Hotel też nie jest taki bezpieczny, tu się możliwe zaczęła epidemia...- Stwierdziłam. - A ty masz jeszcze jakieś pomysły ? - Zapytalam podobnej do mnie...

- Jestem Larysa tak przy okazji - przedstawiła się i machnęła ręką- Ale mówią na mnie Lary. Moim zdaniem powinnyśmy przeszukać hotel w poszukiwaniu innych ocalałych. Jak to mówią, w kupie siła. Poza tym w tych wszystkich pokojach na pewno znajdzie się coś przydatnego. To dość wysoki budynek, więc z dachu będziemy miały dobry widok na okolicę. Rozejrzymy się, ocenimy sytuację i zastanowimy się nad rozwiązaniem.

Mimowolnie się uśmiechnęłam, posłałam jej ciepły uśmiech z wdzięczności. Było to naprawdę miłe, mogłam się zapierać, odrzucać owe komplementy, ale podobały mi się one. Tak zadowolona dopiero po chwili zaskoczyłam, że mówiła coś do mnie. Coś o pomysłach? - Z racji, że nie jestem tu akceptowana, po prostu pójdę do swojej siedziby. Nie widzę sensu, bym miała tu zostawać, będzie kolejne zebranie i znów pójdzie na mnie jad. Jestem tu zbędna i tyle - wzruszyłam ramionami. - Potrafię sobie poradzić w pojedynkę. - przeniosłam swoje spojrzenie na, jak się przedstawiła, Larysę. - Ariana jestem, miło poznać. Albo niemiło, zależy - wzruszyłam ramionami ponownie.

Dziewczynie chyba podobały się mimowolnie moje uwagi co do niej, wydawała się być zadowolona. Zwróciłam znów uwagę na przedstawiającą się ślicznotkę. Przedstawiła swoje argumenty, a potem siebie.
- Ja jestem Agnes, jakby ktoś pytał. - Uśmiechałam się do nich. - Przepraszam że zdecyduje lecz....Ariana bardzo miło mi Cię poznać, chciałabym byś mi pomogła, ponieważ ja Akurat jestem osobą która Ciebie lubi oraz bardzo chce z tobą współdziałać. - Mówiłam przyjaznym, żywym tonem. Po co ona ma się nam marnować?  Mi współpraca z nią jak najbardziej pasuje.

- Oh. - dziewczyna zamrugała kilkukrotnie po czym westchnęła przeciągle - Rozumiem - zeskoczyła z lady. - Jestem tu zbędna. Dwoje to para, ale troje to już tłok. No cóż.
Lary skierowała się do wyjścia. Trzymając rękę na klamce odwróciła się do nich i powiedziała:
- Powodzenia dziewczyny. Serio. Życzę wam jak najlepiej. I nie tylko jeśli chodzi o truposze. - puściła im oczko- Może się jeszcze spotkamy.