Pokój lekarski

Siedziałam machając nogami w przód i w tył. Mój wzrok obserwował kostkę, która obandazowana zwisala w dół. Cicho westchnęłam.
-Zboczeniec...

-Jesteś strasznie niewdzięczna. Nie liczę nawet na to że przyznasz się że potrzeba ci pomocy. Nawet wątpię czy podziękujesz za to że uratowalem ci życie narażając swoje, ale chociaż nie omusisz być wredna. - powiedział rozgoryczony

-Sorki, ale... Na prawdę nie lubię facetów. Mam swoje powody i tyle. Pomóż mi dojść do sali bankietowej i będę na prawdę szczęśliwa. Nawet ci podziękuję - mimowolnie uśmiechnęłam się lekko. Nie miałam powodu, ale tak jakoś wyszło.

-Nie obchodzą mnie owe powody, ale nie musisz mnie traktować jak wroga. Chce ci jedynie pomóc. oprzyj się o moje ramię a pomogę ci dotrzeć na sale, skoro nie chcesz żebym cię niósł. - Powiedział i uśmiechnął się przyjaźnie. -Na prawdę nie mam wobec ciebie złych zamiarów.